This slideshow requires JavaScript.
Bizi ormandan çıkaracak ve Mae Phrik kentine götürecek olan yol tahminimizden iyi çıkıyor ve 10km düzgün ama toprak bir yolda ilerledikten sonra ufak bir köyden geçiyor ve asfalta çıkıyoruz. Hava bugün güzel olduğundan orman yolunu geride bıraktığımızda bisikletlerimiz geçen seferki gibi çamur içinde kalmıyorlar. Buraya gelirkenki orman yolu o kadar zorluydu ki lastikleri ve bizi bitirmişti. Yol bazen yıkılmış olan ağaçlarla kapanmış, bazende akan suların oluşturduğu arklardan yoldan çok bir kaç kola bölünmüş ilerleyen bir nehirin minyatürüne benzemişti. Yağan şiddetli yağmurda kayganlaşan killi toprak üzerlerinde dişsiz lastik bulunan bisikletlerimizi buzda gidiyormuş gibi binilmesi zor hale getirmişti. Herşey geride kaldığında ise benim lastiklerimin bir kısmı soyulmuş geri kalan kısımlarıda kolayca soyulacak hale gelmişti. Lastiklerin soyulan kısımlarından içindeki kolay aşınabilen kumaş dokuma katman görünüyordu. Bu katman dağ yolları gibi yollarda kolayca aşınabilir ve bir anda yırtılabilirdi. Bu yüzden de şimdi geride bıraktığımız dağ yolunun nispeten daha düzgün olması beni sevindiriyor. Lastikleri incelediğimde beni rahatlıkla Mae Sot’a kadar götüreceklerini görüyorum.
Yolun bu kısmının daha düzgün olmasını bekliyordum zaten. Çünkü kaldığımız orman kampının 1km yakınındaki köyde bir bakkal vardı. Bu bakkalda bulunan malzemelerin, köydeki evlerin yapımı için kullanılan malzemelerin bizim ilk kullandığımız yoldan getirilmesi neredeyse imkansızdı. Bu ilk yol ancak traktörler için kullanılabilir bir yoldu. Yolun ikinci yarısı araçların her gün gidip gelebileceği ve köye erzak taşıyabileceği bir kalitede olmak zorundaydı zaten.
İlk köyü geride bırakıp asfaltta devam ediyor ve geniş bir barajın kenarında ilerlemeye başlıyoruz. Yol kenarları tıraşlandığından ve baraj daha yeni sayılacağından turumuzun en kurak yolu burası oluyor. Yol açmak için tıraşlanmış ağaçsız dağ yamacı yolun kenarını ağazsız bırakmış. Bu durumu bizim için bir avantaja dönüştürüp kocaman bir amip biri şekilsiz devam eden baraj gölünün ağaçlar ile kesilmemiş manzarasında ilerliyor ve bol bol fotoğraf çekebiliyoruz. Tayland’da bitki örtüsü o kadar kalındır ki eğer bir yolda ilerliyor ve yol kenarında ufak bir manzara görebiliyorsanız şanslı gününüzdesinizdir. Çünkü manzra genelde kalın bir bitki tabakası ile gizlenmiş durumdadır.
Mae Phrik’e gelince ufak bir tatlı molası veriyoruz. Burası ufak bir köy aslında, bir kaç ev, bakkal, bir tapınak ve bir benzinlik bu ufak köyün önemli merkezleri. Burada tapınağın köşesindeki bir tatlıcıda karnımızı doyurduktan sonra yolumuza devam ediyoruz.
Ara yollardan ilerleyip yolun ortalarına doğru bir defa daha yol soruyoruz. Bu yol ortasındaki yerleşim haritada görünmeyen ufak bir köy. Burada yol sorduğumuz insanlar yol kenarında bir tadilat yapıyorlar. Bunlardan bir tanesi bize yolu tarif ediyor. Anlattığına göre kendisi motocross meraklısıymış Bize telefonundan motorunun fotoğraflarını gösteriyor. Daha sonrada kendi yarışlarından bir video daha gösteriyor. Yarış videosunu izledikten sonra arkadaşımızın sıradan bir motocross meraklısı olmasığını Thailand beşincisi olduğunu öğreniyoruz. Tayland beşincisinin haritalarda adı bile bulunmayan böyle ufak bir köyde yaşaması garip değil mi? Uzayan sohbetimiz sonunda konuştuğumuz kişinin japonyada 6 sene yaşadığını ve iyi japonca bildiğinide öğreniyoruz. Böylece Elif japonca pratik yapabiliyor. Kendi 9 yaşındaki çocuğuda motocross yarışlarına katılıyormuş. Burada bu tür sporlar ile çok erken yaşta ilgilenmek mümkün oluyor. Bir defasında televizyonda bir bisiklet programı izlemiştim. Programda BMX bisikletleri için yapılmış bir kapalı pist tanıtılıyordu. Bu pist aynı zamanda gençler ve çocuklar için bir eğitim alanı olarakta kullanılıyordu. Programda 7-8 yaşlarında 10 kadar çocuğa verilen BMX derslerinin bir kısmıda gösterilmişti.
Yolumuza devam ediyor ve yağmur hafif çiselerken Ban Tak kentine ulaşıyoruz. Burası bizi Mae Ramat üzerinden Mae Sot’a götürecek yol ayrımında bulunuyor. Bu kentte akşam yemeği için pazarda dolaşırken daha önce İssan bölgesinde karşılaştığımız Thai bir bisikletçi ile karşılaşıyoruz. Emekli bir öğretmen olan bu bisikletçi uzun yollar yapmış ve aylardırda yollardaymış. Fakat bisikleti çok kötü durumda olduğundan her gün kısa mesafeler yapabiliyor. Bisikleti bozulunca kendisine ucusundan vitessiz bir bisiklet almış. Ayrıca budist rahipler gibi ayakkabı kullanmadığından bisikletine hep yalın ayakla binmesi gerekiyor. Bu bisiketçi ile tekrar karşılaşıp fotoğraf çektirdikten sonra ayrılıyor ve ertesi gün yapacağımız tırmanışlar için iyi bir dinleniyoruz.
Ban Tak’dan Mae Ramat’a giden yol geçektende keyifli bir yol fakat keyifli olduğu kadar da dik ve dar. Yol boyunca çok fazla yemek yeme imkanı yok. Bu yüzdende ilk tırmanışın sonuna kadar belkide 3 saat hiç yemek yiemiyoruz. 30-40 km sonraki ilk köyde durup yemek yedikten sonra yola devam ediyor ve 5kmlik bir tırmanışa daha başlıyoruz. Yolun bundan sonraki kısımlarında çok fazla fotoğraf çekiyoruz. Doğa çok güzel. Bu yüzden de bu bölgede bir gün daha kalmak istiyor ve inişe başaldığımızda polis kulübesindeki polislere yakınlarda bir kamp yeri olup olmadığını soruyoruz. Söylediklerine göre 4km ileride bir yer varmış ve çok da güzelmiş. Hiç düşünmeden yolumuz üzerindeki bu kamp alanına ulaşmak için bir 4km daha devam ediyoruz. Aslında inişi tamamlayacak ve aşağındaki Mae Ramat kentine ulaşacak zamanımızda var. Fakat geçtiğimiz yerlerin doğası o kadar güzel ki şehirde sıcak beton binarın arasında uyumak hiç işimize gelmiyor. Gerçektende tam 4km sonra aslında bir milli parka ait olan bir şelaleye geliyoruz. Bu şelaleye kamp yapmak için giriyoruz ve bu zamana kadarki en bakımlı, en güzel milli parklardan birisine geldiğimiz anlıyoruz. Bize kamp için gösterdikleri alan o kadar güzel ve bakımlı ki, bize bir ormanın ortasında olduğumuzu unutturuyor ve sanki bir tatil köyündeymişcesine güvende hissediyoruz kendimizi. Gece yağmur yağacağından bize kamp alanının yanında yer alan gösterişli bir ahşap binanın içinide açıyorlar. Burada sıcak birşeyler içebiliyor ve bu binanın geniş balkonunda yağmurdan ıslanmadan kamp kurabiliyoruz.
Sabah Mae Ramat kentine varıyoruz. Burası daha sonra öğrendiğime göre bundan 4-5 sene önce bir yıkım yaşamış. Yağmurlu mevsimde ormandan gelen bir yağmur bütünkenti yerlebir etmiş. Kentliler ormanda kestikleri odunları ormanda saklıyorlarmış. Yan yana dizili bu odunlar yağmur sularını bir barajgibi biriktirmiş, biriktirmiş ve bir anda boşalıp dev yağmur suları ve aralarındaki odunlar ve çamur evleri yıkıp geçmiş. Onlarca insan hayatını kaybetmiş. Elif’le burada, Mae Ramat’ta ayrılıyoruz. Elif burada yemek yemek istiyor bende Mae Sot’a bir an önce varmak ve bir bisiketçi bulup lastiklerimi değiştirmek istiyorum. Elif’i bıraktıktan sonra 40km mesafedeki Mae Sot’a varıyor ve daha önce kaldığımız otele yerleşiyorum. Dışarıya çıkıp bir bisikletçi arıyorum fakat iyi bir bisilet mağazası bulmak çok zor. 3-4 mağaza gezdikten sonra Kaan’ın mağazasına uğruyorum. Kaan’a durumu anlatıyorum ve beraber şehrin az dışındaki bir bisiklet mağazasına gidiyoruz. Burası aynı zamanda benim surly bisikletlerinde satıldığı bir mağaza. Bu mevsimde bir sürü yeni bisiklette geldiğinden mağazada onlarca surly, canondale bisikletler var. Bu bisikletlerin hepside çok üst düzeyde bisikletler. Bu bisikletleri gördükten sonrada istediğim lastileri rahatlıkla bulabiliyorum. Buradan Umpang’a gidiş hakkında da bilgi alıyoruz. Söylediklerine göre normalda 3 gün sürermiş gitmek ama bazı inatçı, zorlamayı seven bisiletçiler 2 günde de yapabilirlermiş umpang yolunu. Bu durumda yüklü bisikletlerimizle biz bu yolu 3 günde yapacağız demektir. Bir 80-100km ileride Tayland’ın sonu olarak adlandırılan yere gitmek içinde 1-2 gün harcamamız gerekecektir. Bu durumda 4-5 gün gidliş bir o kadarda geliş için zaman kaybedeceğiz. Akşam Elif’i bulduktan sonra hep beraber yediğimiz akşam yemeğinde Mae Sot’’ta bir gün daha kalmaya ve Umpang’a, Tayland’ın sonuna olan turumuzu ikinci defa iptal etmeye karar veriyoruz. İlk gelişimizde de amacımız umpanga gitmek olsada zaman dar olduğu için vazgeçmiştik. Bu yüzden bu yolu yapmak için tekrar Mae Sot’a geldik ama tekrar vazgeçiyoruz. Görünüşe göre bir daha Tayland’a gelişimiz sadece Umpang için olacaktır.
Kaan ile ertesi gün araba ile Umpang yolundaki ilke şelaleye gidiyoruz. Bu gün Pazar, bu yüzden de tatil. Fakat hava yağacak gibi göründüğünden insanlar bu şelaleye piknik yapmaya gelmemişler. Bu sayede şelalenin insansız fotoğraflarını çekebiliyoruz. Şelalede vakit geçirdikten sonra yakınlardaki bir Monk köyüne gidiyoruz. Monklar buraya çinden göçüp gelmiş bir halk. Zamanında Kral Taylanddaki Monklara vatandaşlık hakkı vermiş. Monklarda buraya yerleşmişler. İlk zamanlar uyuşturucu ve tarımla ilgili olsalarda bu günlerde sadece tarımla ilgilenmeye başlamışlar. Çok çalışkan olduklarından da kilometlerlerce ormanı yakıp yerine tarla açmışlar. Kaan’ın anlattığına göre son 10 yılda bu bölge çok fazla değişmiş. Çok fazla orman yakılmış ve tarla açılmış. Monkların kullandıkları kimyasal gübreler yüzünden 10 yıl içinde verimsiz hale gelen toprakları kullanmak istemeyen monklar her sene yeni tarlalar açmak yeni ormanlar yakmak zorunda kalıyorlarmış.
Biz bir Monk köyüne gidip biraz fotoğraf çekiyoruz. Kaan’ın zoom objektifini ödünç alıyor ve kendi makinemde deniyorum. Bu sayede farklı fotoğraflar çekebiliyorum. Ardından Burma sınırında yer alan markete gidiyoruz. Burada karnımızı iyice doyurduktan sonra Japonya’dan gelen ikinci el arabaların, bisikletlerin satıldığı dükkanlara bakıyoruz. Burma ile Tayland arasında Legal olan ve bizim önünde durduğumuz sınır haricinde bir de legal olmayan sınırlar varmış. Bu sınırlarda yüklü mktarda mallar indiriliyor ve bir tür ticaret dönüyormuş. Zamanından buraya gelen bisikletler büyük balyalar halinde kilo hesabıyla satılıyorlarmış. Forkliftler gelip bu bisiklet balyalarını kaldırıp arabalara yüklüyorlarmış. Bu balyaların 3-4 tanesinin koca bir kamyonu dolduracaktır. Zamanında çok fazla insan bilmesede daha sonraları Bangkok’tan ve başka kentlerden de insanlar gelmeye ve buradan bisiklet almaya başlamışlar. Bisiklet satışı burada ün yapmaya başlayıncada insanlar bisikletlerin iyilerini toplayıp burada sınırda dükkanlarda satmaya başlamışlar. Böylece sınıra gelirken sağlı sollu ikinci el bisiklet dükkanları görmek mümkün oluyor.
Tour By Bike 